تا همه همیشه ها در هر جهانی که طلوع را بر خود ببیند...

میدانی...؟ زلزله بیاید ممکن است زیر میز جابمانم شاید هم اگر برسم لای چارچوب در احتمال هم دارد هنگام فرار از پله ها  به جای در خروج به بن بست دیوار رسم زیر آوار نماندن هم که خوش شانس ترین  اتفاق احتمالات است تکلیف مشخص است زیر میز و لای در و دیوار و بالای آوار تکلیفم  با زلزله  چشمان تو و  پریشانی موهایت چیست؟ که یک عمر خروار خروار بر زندگی ام  آوار شده. نوشته شده در سه شنبه پنجم دی ۱۳۹۶ساعت 2:9 توسط نارنجی| | تا همه همیشه ها در هر جهانی که طلوع را بر خود ببیند......ادامه مطلب

بعضی اتفاق ها عجیبندبا اینکه ممکن است سال ها منتظرشان باشی.ممکن است موقع وقوع اتفاق با تمام وجود قدرشان را بدانی اما می توانند آنقدر عمیق باشند که تا همیشه ردشان روی ذهن و روحت باشد.میدانی تا قبل از آمدن تو هروقت به خودم در آیینه نگاه می کردم چه میدیدم؟ یک نفر که همیشه میپرسید برای چه اینجا هستی ؟ پی چه یا که هستی؟حالا میدانی وقتی توی آیینه نگاه میکنم از خودم چه میپرسم؟میدانی دیشب وقتی با آن مردیکه بی همه چیز بحثت شد و من صدایت را می شنیدم به چه فکر کردم؟به لحظه ای که پشت چراق قرمز ایستادم و گفتم اههههه چه وقت چراغ قرمز بود و تو گفتی باشه.چیزی نیست چراغ قرمز و آروم باشو فکر کردم ...و فکر کردم...به خیلی چیزها...وقتی صوت صدایت را شنیدم آتش توی تنم زبانه کشید...باید اعتراف کنم طبیعی بود.تو طبیعی بودی من سعی می کنم طبیعی باشم .من تا قبل از آمدن تو به همه زنان دنیا احترام می گذاشتم و حالا به احترام هاوژین هایشان صدبرابر احترام می گذارم.صدبرابر...تو میدانی راست میگویم.اما ...اما...هر جفتمان انسانیم .هاوژین هستیم اما قبلش انسانیم.ما فقط زمانی میتوانیم همیشه و هر لحظه هاوژین باشیم که اطمینان داشته باشیم همیشه کنار دست همیم.آنموقع همیشه قبل از انسان هاوژین خاهیم بود.چرا اینقدر دور شدم یهو...چه میگفتم.آها ،ویینه را عزیز جان...من از بعداز حادثه یک بعد از ظهر طلایی در یک آرایشگاه خصوصی به صرف تا همه همیشه ها در هر جهانی که طلوع را بر خود ببیند......ادامه مطلب

رازیانه باید نشست.. نزدیک انبساط .. جایی میان بیخودی و کشف راز سیصد و هشتاد وشش امروز خیلی فکر کردم.راستش خیلی هم صبوری کردم تا آرام شوم و به خاطر احساساتم چیزی نگویم یا چیزی ننویسم که بعد از خودم دلخور شوم و اشتباه همه آدم ها را نکنم.واقعیت اینجاست که آدم ها همه در زمان غلیان احساسات و عواطف شان همیشه چیزهایی میگویند و یا می نویسند که بعدها که آرام می شوند و یا بعد از گذشت مدت زمانی وقتی به آنچه گفته اند و یا نوشته اند فکر می کنند می فهمند که اگر باز هم به عقب برگردند شاید دیگر هرگز آن را نگویند.نمیدانم،شاید برای تو اینطور نباشد .شاید بعدن که به عقب بازگردی باز هم فکر کنی همین حرف را می زدی.شاید بگویی حرف دلم را زدم.شاید حقت باشد بگویی و شاید ....هزارتا شاید دیگر...وهزار تا دلیل برای این پستت داشته باشی اما...اما اگر ...تاکید میکنم اگر بتوانی از چارچوب خودت بیرون بزنی و مثل یک مخاطب که من باشم به نوشته ات نگاه کنی شاید به این نتیجه برسی که بعضی حرف ها هیچ نتیجه ای ندارد جز خسته تر کردن و بار هم را سنگین تر کردن...همین عزیزترینم ...فقط همین نوشته شده در شنبه نهم دی ۱۳۹۶ساعت 21:27 توسط نارنجی| | تا همه همیشه ها در هر جهانی که طلوع را بر خود ببیند......ادامه مطلب

NILOBLOG.COM لطفاً کلمه عبور اختصاصی برای دسترسی به این مطلب را وارد کنید » نمایش این صفحه بدین معناست که نویسنده وبلاگ یک مطلب را بصورت رمزدار درج کرده است و برای تا همه همیشه ها در هر جهانی که طلوع را بر خود ببیند......ادامه مطلب

□ سال‌گَشتگی‌ست این که به خود درپیچی ابروار بِغُرّی بی‌آنکه بباری؟ سال‌گشتگی‌ست این که بخواهی‌اش بی‌اینکه بیفشاری‌اش؟ سال‌گشتگی‌ست این؟ خواستن‌اش تمنایِ هر رگ بی‌آنکه در میان باشد خواهشی حتا؟ نهایتِ عاشقی‌ست این؟ آن وعده‌ی دی تا همه همیشه ها در هر جهانی که طلوع را بر خود ببیند......ادامه مطلب